พิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ภูเก็ต

พิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ภูเก็ต

ตั้งอยู่ในเขตอำเภอกะทู้  ตอนนั่งรถเข้าไป  รู้สึกมันไกลมาก  ต้องจอดถามทาง  เพราะป้ายบอกทางขาดหายในช่วงกลางๆของเส้นทาง  แต่ด้วยความรู้สึกถึงคำว่าเหมือง  เราประเมินว่า  คงน่าจะอยู่ขึ้นไปบนเขา  และเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ

           เพราะความรู้สึกประทับใจในวัยเด็ก  จึงทำให้แม่ทรัพย์อยากพาเด็กๆมาเรียนรู้ที่นี้   วัยเด็กของแม่ทรัพย์  ในวันเสาร์อาทิตย์  เมื่อครั้งที่ขุมเหมืองเจ้าฟ้า  (ปัจจุบันคือสวนหลวงร .9)  ไม่ได้ทำการขุดแร่ด้วยเครื่องจักรแล้ว คงไม่คุ้มหากเจ้าของเหมืองจะขุดด้วยการจ้างแรงงานคนและใช้เครื่องจักรขนาดใหญ๋  เพราะปริมาณแร่ที่เหลืออยู่ไม่มากพอ   มีผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้าไปขุดแร่ด้วยมือและเครื่องมือที่ใช้ในครัวเรือน  เพื่อหาแร่ที่ยังคงมีอยู่ในขุมเหมือง  และครอบครัวของแม่ทรัพย์ก็เป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้นด้วย  

             เป็นประสบการณ์ที่แสนสนุกและประทับใจ  เราได้ว่ายน้ำในขุมเหมืองใหญ่ๆ  (จริงๆมันลึกและอันตรายมาก)  แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็ก  และเห็นว่ามีคนเยอะแยะไปหมด  ถ้าจมน้ำคงมีคนช่วยทัน  แม่ทรัพย์ชอบว่ายน้ำถือแกลลอนกระป๋องสีไปตักดินบนเนินกลางขุมเหมือง  ด้วยความรู้สึกว่าตรงนั้นน่าจะมีแร่เม็ดใหญ่ๆมากกว่าบริเวณดินรอบๆน้ำ  ซึ่งมีคนขุดมากแล้ว  จึงได้ว่ายน้ำไปตักดินใส่แกลลอนสีมาให้คุณแม่ร่อนหาแร่  แล้วเราก็ได้แร่เม็ดใหญ่กว่าจริงๆด้วยสิ  

               วันเสาร์อาทิตย์  จึงเป็นวันที่พวกเรารอคอย  เพราะการได้ไปร่อนแร่หมายถึงเรามีรายได้เสริม  ยิ่งถ้าได้แร่เม็ดใหญ่  ราคาขายก็มากกว่าแร่เม็ดละเอียด  แม่ทรัพย์ก็ดูผู้ใหญ่เขาทำกันยังไง  เราก็แอบทำตามๆเขา  จนร่อนแร่เป็น  ซึ่งเป็นทักษะที่ไม่ง่ายเลยนะคะ  แม่ทรัพย์รู้สึกภูมิใจมาก  ที่สามารถทำได้  แต่กว่าจะได้ทำ  เราก็ต้องรอจนผู้ใหญ่เหนื่อย  ช่วงที่เขาพัก  เราก็ได้ทำแบบครูพักลักจำเอา

                เมื่อแม่ทรัพย์รู้ว่าอำเภอกะทู้เปิดพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่  แม่ทรัพย์จึงตั้งใจไว้ว่า  ต้องพาเด็กๆมาเรียนรู้ที่นี้ให้ได้  และเราก็จะได้เรียนรู้เพิ่มเติมไปพร้อมๆกัน   

                 

                ที่นี้จัดการแสดงเป็น  2  ส่วน  คือส่วนภายในและภายนอกอาคาร  และการจัดแสดงภายในสามารถถ่ายรูปได้เฉพาะห้องที่จัดแสดงวิถีชีวิตชาวเหมืองเท่านั้น  ส่วนด้านนอก  จัดเต็มตามความสนใจคะ         

          ห้องนี้ดูมีชีวิตชีวานมาเมื่อทันที  เมื่อเขาอนุญาตให้จับต้องและถ่ายรูปได้  พวกเราจึงสวมบทบาทเป็นชาวเหมืองกันเต็มที่  ดูจากรูปจะรู้ว่าแต่ละคนจิตนาการสุดๆหยุดไม่อยู่เลยคะ

                       พื้นที่จัดแสดงด้านนอก  ก็เป็นอีกที่ที่ทำให้เด็กๆได้ปลดปล่อยพลังงาน  พร้อมๆกับการเรียนรู้  เครื่องจักรและชิ้นส่วนต่างๆของเรือที่ใช้ในเรือขุดเรือดีบุก

          

                      รางเหมืองแร่จำลอง  บททดสอบความแข็งแกร่งอีกรูปแบบ  เด็กๆใช้เวลาอันรวดเร็ววิ่งขึ้นไปบนราง  ส่วนผู้ใหญ่อย่างเรา  ค่อยๆเดิน  รักษาพลังงานไว้ใช้อย่างคุ้มค่าที่สุด  5555  เร็วเกินไป  เดี๋ยวแรงหมดก่อนถึงที่หมายคะ

                     จุดชมวิวที่สวยและอากาศสดชื่นสุดๆเลยคะ

           วิวขุมเหมืองด้านหน้า  และภูเขาด้านหลัง  สวยมากๆ ทำให้แม่ทรัพย์คิดถึงความทรงจำในวัยเด็กอีกแล้วคะ  ต้องออกมาไกลแหล่งความเจริญมากๆจึงจะได้เห็นและภูเก็ตในวันนี้หาดูวิวแบบนี้ยากมากแล้วคะ  เมื่อความเจริญเข้ามาแทนที่  เราจึงได้เห็นแค่วิวตึกแทนผืนป่าที่น่ามองและมีประโยชน์ต่อเรามากมายมหาศาล

                        ท้ายสุด  อยากหยุดเวลาไว้ที่ตรงนี้  อยากหยุดการตัดไม้ทำลายป่าเพื่อสร้างความเจริญ   อยากให้ภูเก็ตมีป่าไว้คุ้มครองปกป้องภูเก็ตจากภัยธรรมชาติตราบนานเท่านาน  เพราะเรารักเราห่วงใยภูเก็ตและคนภูเก็ตคะ

ยุ้งข้าวได้ค้นคว้าไว้ดังนี้

สิ่งที่อยากฝากไว้สำหรับที่นี้ในความคิดเห็นส่วนตัวของแม่ทรัพย์คือ   อยากให้เพิ่มกิจกรรมที่เด็กๆได้มีโอกาสได้ลงมือทำจริงๆ  เช่น  มีบ่อน้ำมีดินผสมขี้แร่ไว้ให้ได้ได้เรียนรู้และลองร่อนแร่ดู  จะได้ความรู้และได้เข้าใจความรู้สึกของคนในสมัยก่อนจริงๆคะhttp://www.youtube.com/watch?v=3FGiqPQbQ9E&feature=relmfu

บ้านชินประชา

บ้านชินประชา

อังมอเหล่าหลังแรกของภูเก็ต อายุ  109  ปี  เป็นสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกีส

อ่านข้อมูลโดยละเอียดhttp://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9A%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%8A%E0%B8%B2

ป้าแดง เจ้าของอังมอเหล่า บ้านชินประชา รอต้อนรับพวกเราด้วยรอยยิ้ม

ภายในของบ้าน สวยงามและคงสภาพดั่งเดิมไว้ได้ เข้าไปแล้วเรารู้สึกได้ถึงความโล่งโปรงสบาย รู้สึกได้ว่าบ้านหลังนี้น่าอยู่ และอยู่สบาย ถึงมีลูกหลานอาศัยอยู่มาจนถึงรุ่นที่  6  แล้วคะ

ยุ้งข้าวหาข้อมูลไว้ดังนี้

เรียนรู้ชุมชนโบราณ สถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกีส ที่ถนนถลาง ภูเก็ต

          หลายครั้งที่ไปภูเก็ต  แม่ทรัพย์มักพายุ้งข้าวไปถนนถลางเสมอ  ในประสบการณ์ชีวิตของแม่ตอนเด็ก  เราไปซื้อผ้าและอุปกรณ์การตัดเย็บกันที่ถนนถลางกัน  ความทรงจำที่ประทับใจในตอนนั้นสำหรับที่นี้คือ  "หง่อคาขี่"  การเปิดช่องทางเดินที่เชื่อมต่อกันระหว่างบ้าน ลักษณะเป็นทางโค้งเชื่อมต่อกันระหว่างบ้าน  ทำให้เราเดินไปตลอดเส้นทางโดยไม่ร้อน  ไม่เปียกเมื่อฝนตก  แต่ปัจจุบันมีการปิดเพื่อเพิ่มพื้นที่ในการวางของขาย  ทำให้เสน่ห์ที่แม่ทรัพย์ประทับใจขาดหายไป

         ปัจจุบันเจ้าของบ้านซึ่งมีอายุเยอะๆทำการค้าไม่ไหว  ก็ปล่อยร้านให้เช่า  เฉพาะด้านหน้า  แต่ด้านหลังและชั้นบนใช้อยู่อาศัยเหมือนเดิม  คงสงสัยว่าเขาจะอยู่แค่ด้านหลังบ้านคงจะอึดอัดกันน่าดู  แต่บ้านที่นี้มีความยาวถึง  150  เมตร  มีการทำช่องแสงอย่างน้อย 1  ช่องแสงและบ่อน้ำอยู่ทุกหลัง

          เราได้ใช้บริการมัคคุเทศก์ชุมชน  จึงมีโอกาสได้เข้าเยี่ยมชมบ้านชาวบ้าน  ที่ยังคงรักษาความดั่งเดิมไว้ให้นักท่องเที่ยวได้ดู  บ้านที่สร้างขึ้นอายุเกิน 100  ปี  สภาพที่เห็นคือสภาพเดิมที่ไม่ได้ปรับปรุงใดๆ  สิ่งที่เราสัมผัสได้คือ  แม้นต้องอยู่แต่ด้านหลังของบ้าน  แต่ยังคงใช้ชีวิตอยู่ได้ไม่อึดอัดเพราะการมีช่องแสง   นอกจากถูกหลักฮวงจุ้ยแล้ว  ยังช่วยประหยัดไฟ ไม่มีกลิ่นอับในบ้าน  ช่องแสงช่วยให้ผู้อยู่ได้เห็นดาวเห็นเดือน   ได้สัมผัส  อากาศ  แม้นไม่ได้ออกไปข้างนอก   และที่เรารู้สึกทึ่งมากคือเสาต้นใหญ่มาก  ผนังหนาเก็บเสียงไม่ให้รบกวนกัน

ยุ้งข้าวหาข้อมูลไว้ดังนี้

ถนนถลาง
ถือว่าเป็นประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ของภูเก็ต ถนนเส้นนี้จะมีอาคารตึกแถวเก่าๆสวยงามชิโนโปรตุกีสที่ได้นำมาปรับปรุงทาสีใหม่แล้ว เรียงรายอยู่เป็นจำนวนมาก และจะมีความลึกมาก มีช่องแสงอย่างน้อย 1 ช่อง บ่อน้ำ 1 บ่อตรงช่องแสง หากนับจำนวนตึกเริ่มจากสี่แยกถนนถลาง ตัดกับถนนภูเก็ต ไปจนสุดสี่แยกตัดกับถนนเยาวราช มีตึกแถวกว่า 150 คูหา 

ยุ้งข้าวชอบตึกโบราณ เพราะสวย และมีความลึกมาก
http://www.youtube.com/watch?v=JN-Fgnlnpp0

อนุสาวรีย์หลัก 60 ปี ณ สวนสาธารณะสะพานหิน ภูเก็ต

                           สถานที่ประทับใจจากแม่ถึงลูก

          อนุสาวรีย์หลัก  60  ปี  สะพานหิน  หรือที่คนภูเก็ตเรียกกันสั้นๆว่าหอย  สะพานหิน  กิจกรรมหลักๆตั้งแต่สมัยคุณแม่ยังเป็นเด็กคือ  ไปลื่นหอย  ความสนุกและประทับใจถูกส่งต่อมายังรุ่นลูก  และลูกๆก็ประทับเช่นเดียวกัน  ทุกครั้งที่ไปภูเก็ต  แม่มักได้ยินเสียงเรียกร้องทุกครั้งคือ  พาไปลื่นหอยด้วยนะ  

          แต่ครั้งนี้  ไม่เหมือนกับครั้งก่อนๆที่ผ่านมา  ยุ้งข้าวไม่ได้มาแค่ลื่นหอย  แต่ยังต้องรู้ว่านี้คืออะไร  สถานนี้และสิ่งๆนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไร  มีบุคคลใดที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนี้บ้าง  เพราะเราคือบ้านเรียน  ที่นำกิจกรรมต่างๆในชีวิตมาเรียนรู้

ยุ้งข้าวหาข้อมูลไว้ดังนี้

สะพานหิน
เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ ภายในตัวเมือง ตั้งอยู่สุดถนนภูเก็ต ติดชายฝั่งทะเล เป็นที่ตั้งอนุสาวรีย์หลัก 60 ปี ซึ่งสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2511 เพื่อเป็นที่ระลึกให้แก่กัปตันเอ็ดเวิร์ด โธมัสไมล์ ชาวออสเตรเลีย ผู้นำเรือขุดแร่ลำแรกมาใช้ขุดแร่ดีบุกเมื่อปี พ.ศ. 2452 นอกจากนี้ยังเป็นที่ตั้งศูนย์กีฬาสะพานหินอีกด้วย

            สวนสาธารณะสะพานหิน  ชายทะเลในเมือง  ที่พักผ่อนหย่อนใจของคนภูเก็ต  

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ภูเก็ต

ขอข้อมูลจังหวัดภูเก็ต

           เก็บข้าวของที่บ้านอาม่าแล้ว  เราก็ตรงมาที่นี้  ททท.ภูเก็ต  เพื่อขอข้อมูลเกี่ยวกับจังหวัดภูเก็ต  เพื่อศึกษาและหาสถานที่ที่เราจะไปเรียนรู้กันในทริปนี้

            เมื่อมาถึง  ยุ้งข้าวแนะนำตัวกับพี่เจ้าหน้าที่  พร้อมขอข้อมูล  ซึ่่งพี่เจ้าหน้าที่ใจดี  ให้ข้อมูลเราทั้งเป็นวารสาร  เอกสาร  แผ่นพับ  และแผ่นซีดีแนะนำสถานที่ต่างๆให้มากพอกับที่เราต้องการเลย  ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

ได้เอกสารข้อมูลแล้ว  เราก็เริ่มกันที่ลานมังกร  ณ  สวนเฉลิมพระเกียรติพรบรมราชินีนาถ

 

ยุ้งข้าวได้หาข้อมูลไว้ดังนี้

ลานมังกร
ในวโรกาสเฉลิมพระเกียรติ
สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงเจริญมายุครบ 72 พรรษา ในปี 2547 เทศบาลนครภูเก็ตได้พิจารณาแผนงานโครงการเพิ่มพื้นที่สีเขียวให้เป็นไปตามมาตรฐานสากล จึงได้จัดทำโครงการก่อสร้างสวนเฉลิมพระเกียรติพระบรมราชินีนาถ ซึ่งได้รับความเห็นชอบให้ก่อสร้างในที่ดินราชพัสดุ ซึ่งได้รับพระกรุณาธิคุณ พระราชทานนามสวนสาธารณะแห่งนี้ว่า "สวนเฉลิมพระเกียรติ 72 พรรษา มหาราชินี พ.ศ.2547"
"พญามังกรทะเล หรือ ฮ่ายเหล็งอ๋อง" สัตว์มงคลที่ยิ่งใหญ่ จัดสร้างเพื่อเป็นสิริมงคล โดยสืบเนื่องมาจากเมื่อครั้งที่พระยารัษฎานุประดิษฐ์ มหิศรภักดี เป็นข้าหลวง"

การเดินทางและการเรียนรู้ที่ภูเก็ต 

วันที่  3-8  มิถุนายน  2555  

           หลังจากสอบเปียโนเกรด 4 เสร็จ  ยุ้งข้าวมีภาระกิจที่สำคัญอันดับ 1 คือต้องไปเยี่ยมอาม่าที่ภูเก็ต  การเรียนรู้แบบบ้านเรียนยุ้งข้าวก็เริ่มต้นไปพร้อมกันทุกวิชาแบบบูรณาการ  เชิญติดตามได้ครับ

            สำหรับการเดินทางในครั้งนี้ ยุ้งข้าวเลือกสะพายเป้และเดินทางไปด้วยรถบัสประจำทางของบริษัทขนส่ง  จำกัด  แบบ  24  ที่นั่ง  ใช้เวลาเดินทาง  12  ชั่วโมง ระยะทาง  862  กม.  เกิดความผิดพลาดคือ  ตอนซื้อตั๋วรถ  แม่ทรัพย์  ไม่ได้ตรวจเช็คเวลาเดินทางให้เรียบร้อย  เวลาเดินทางเป็นตอนเช้า  7.30 น.  แต่เวลาที่เราต้องการเดินทางจริงคือ  20.00 น.  แต่ยังโชคดีที่มีที่ว่างเหลืออยู่  2  ที่พอดี  เจ้าหน้าที่ใจดีให้เราขึ้นรถได้โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม  นึกๆไป  ถ้าเป็นเครื่องบิน  เราคงต้องเสียเงินซื้อตั๋วใหม่  เพราะเป็นความผิดพลาดของเราเองแท้ๆ   

                ข้อดีของการนั่งรถไปคือเราขึ้นรถตอน 2  ทุ่ม  และได้นอนพักไปตอนกลางคืน  ตื่นตอนเช้ามีโอกาสได้นั่งชมวิวสองข้างทางไปเรื่อยๆ เราตื่นช่วงรถขับผ่านจังหวัดพังงา  เหมือนเราได้พักสายตาจากสิ่งที่เราได้พบเห็นแต่ตึกในเมืองหลวง  มาเจอต้นไม้เขียวสดชื่นไปด้วยน้ำฝนที่เพิ่งตกไป  ดูแล้วทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายมากๆ  ชักติดใจนั่งรถประจำทางแล้วสิ 

             การเรียนรู้ในทริปนี้เราจะแยกตามสถานที่ที่เราได้ไปเรียนรู้ไว้แต่ละบล็อก  เพื่อให้เป็นหมวดหมู่  ง่ายต่อจัดการเวลาในการเขียน  และการค้นหานะคะ    

                 ขอสรุปการเรียนรู้แบบบูรณาการ   แบบแยกเป็นหมวดวิชาได้ดังนี้  การแสดงความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ  หน่วยคุณธรรม  การเรียนรู้ประวัติศาสตร์  ความภาคภูมิใจต่อบุคคล   สถานที่  การเรียนรู้เหตุการณ์ต่างๆที่สำคัญ  ที่เกิดขึ้นในอดีตของจังหวัดภูเก็ต  การเรียนรู้วิถีชีวิตของผู้คนทั้งในอดีตผ่านชุมชนโบราณมาถึงปัจจุบันซึ่งยังคงดำรงอยู่เช่นเดิม  หน่วยสังคมและประวัติศาสตร์  การคำนวณระยะทาง  ระยะเวลาการเดินทางและคำนวณค่าโดยสารรถขาไปและเครื่องบินในขากลับ  การทำบัญชีค่าใช้จ่ายตลอดการเดินทาง  หน่วยคณิตศาสตร์   ค้นคว้าหาข้อมูลทั้งภาษาไทยภาษาอังกฤษ  ทำรายงานร่องร่อยการเรียนรู้ในรูปแบบรายงาน  และคลิปวิดีโอ  ในหมวดศิลปะ  มีการวาดภาพลงเฟรมผ้าใบ  การวาดภาพประกอบการเขียนรายงาน  

ยุ้งข้าวหาข้อมูลไว้ดังนี้

ภูมิประเทศ
พื้นที่จังหวัดภูเก็ต ประมาณ 70% เป็นภูเขาสลับซับซ้อนกัน ส่วนใหญ่อยู่ทางด้านตะวันตกของเกาะ มียอดเขามี่สูงที่สุดประมาณ 529 เมตร คือยอดเขา"ไม้เท้าสิบสอง" อยู่ตำบลฉลอง อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต อีกประมาณ 30% เป็นพื้นที่ราบ
ภูมิอากาศ
จังหวัดภูเก็ตอยู่ในเขตอิทธิพลลมมรสุมอากาศ จึงอบอุ่นและชุ่มชื่นตลอดปี มีเพียง 2 ฤดูกาล คือ ฤดูฝน กับฤดูร้อน เดือนมีนาคมเป็นเดือนที่มีอุณหภูมิเฉลี่ยสูงสุดคือ 33.5 องศาเซลเซียล และเดือนมกราคม เป็นเดือนที่มีอุณหภูมิเฉลี่ยต่ำสุดคือ 25 องศาเซลเซียล

 

              

ชุดความรู้การเริ่มทำบ้านเรียนHome School1

         เนื่องจากจะเริ่มทำบ้านเรียนยุ้งข้าวจริงๆ  ก็เกิดอาการงง    ว่าตกลงเราจะเอาเฉพาะวิชาที่ลูกอยากเรียน  และวิชาที่เราอยากให้ลูกเรียนเท่านั้น(วิชาที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวัน)  ดีหรือป่าว


         ก็ได้เข้าไปปรึกษาผู้รู้ผู้ชำนาญหลายต่อหลายท่าน  เช่น  แม่ส้ม (สมพร) ลุงโก  (ดร.นพ.โกมาตร  จึงเสถียรทรัพย์) ก็ต่างให้คำแนะนำว่า  ถึงแม้นเราไม่ได้ตั้งความหวังว่าโตขึ้นลูกจะเอนทรานซ์ หรือไม่  ก็ควรจัดทำการเรียนที่เอื้อประโยชน์ไว้ในอนาคต ที่ลูกอาจเปลี่ยนใจเข้าสู่ระบบและต้องการเอนทรานซ์  จะไม่ต้องเริ่งรีบ  อ่าน  อัด  ติวกันแบบเร่งด่วน  ซึ่งบางวิชาก็ไม่สามารถทำอย่างนั้นได้


          ได้ฟังไปแล้วรอบหนึ่ง  แต่ครั้งนั้นเราก็พูดคุยกันโดยไม่มีการบันทึกใดๆ  แต่มานั่งทบทวนแล้วว่า  ใจความสำคัญบางอย่างเราก็หลงลืม  และการให้คำแนะนำบางอย่างก็เป็นประโยชน์แก่คนหมู่มากได้  เลยขออนุญาตเข้าไปขอถ่ายวิดีโอ  เพื่อนำมาเผยแพร่หวังว่าจะเป็นประโยชน์แก่ผู้ชมบ้างนะคะ  เชิญรับชม  ชุดความรู้การเริ่มทำบ้านเรียน ตอนที่1ได้เลยคะ
http://www.youtube.com/watch?v=Ff7_DKkHyVw

บรรยายเพื่อให้ความรู้แก่การเริ่มทำบ้านเรียนยุ้งข้าว โดย 
ดร.นพ. โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์
ผู้อำนวยการสำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ (นักวิเคราะห์นโยบายและแผน เชี่ยวชาญ)
ในบรรยากาศพูดคุย ซักถามแบบสบายๆ ที่บ้านชลลดา บางบัวทอง

แบกเป้เที่ยวด้วยหัวใจอนุรักษ์

ตอน บุกโฮมสเตย์ดังของเชียงใหม่ 1-20. กค. 55
 
                     กำหนดการ     แบกเป้ขึ้นเครื่องต่อรถประจำทาง  ฝึกใช้ชีวิตน้อยๆที่ลูกอยากจะทำ   แต่แม่

ไม่คุ้น(ปกติจะประเภทบ้าหอบฟางตลอด  ตามคติประจำตัว  เกินดีกว่าขาดเสมอ)   มีแค่เสื้อผ้า 3 ชุด

รองเท้า2 คู่ (ฝึกให้ยุ้งข้าวต้องดูแลเสื้อผ้าด้วยการซักผ้าด้วยมือทุกวัน)  อุปกรณ์การบันทึก   สิ่งของ

จำเป็น  และหัวใจอนุรักษ์  กับงบประหยัดสุดๆ  งานนี้คงช้อปได้น้อยที่สุดเท่าที่จะแบกไหวบวกกับงบที่

กำจัด

                    โฮมสเตย์ที่ยุ้งข้าวเลือกคือ โฮมสเตย์บ้านดินแม่โจ้  ไร่พันพรรณของลุงโจน  จันได  เพราะ

ชอบบ้านดิน(น่าจะประทับใจมาจากบ้านดินของพ่อสุขสันต์) ไปเรียนรู้การสร้างบ้านดิน,สภาพดินที่

สามารถนำมาสร้างบ้าน,คุณสมบัติของบ้านดินที่เปลี่ยนแปลงตามสภาพอากาศ  ศึกษาวิถีเกษตร

อินทรีย์  การทำปุ๋ยหมัก  ปลูกสวนครัวของชาวบ้านในท้องถิ่น  และชมวัดประจำหมู่บ้านที่มี

สถาปัตยกรรมงดงามในแบบล้านนา ถ้ามีโอกาสฟ้าฝนเป็นใจก็ได้เดินป่าใกล้เคียงหมู่บ้าน

   
                     โฮมสเตย์แม่กำปอง ยุ้งข้าวอยากไปช่วยชาวบ้านเก็บใบเมี่ยงซึ่งต้องเดินป่าเข้าไปถึง  2

ชั่วโมง  แต่เราไปช่วงหน้าฝน  ต้องคอยติดตามกันว่าจะทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน   กิจกรรมแปลงร่าง

เป็นชะนีที่ยุ้งข้าวโปรดปราน   ส่วนแม่ก็เล็งช้อปกาแฟแม่กำปอง  ขึ้นชื่อเป็นสินค้าโอทอปส่งออก  ไปถึง

ถิ่นคงไม่พลาดช้อปแน่ๆ  

                   
                       ยุ้งข้าวตั้งใจจะไปปั่นจักรยานชมธรรมชาติ  รอบหมู่บ้านโฮมสเตย์ที่ได้รับรางวัลลูกโลกสี

เขียว    โฮมสเตย์บ้านโปง มีเส้นทางเดินป่าศึกษาธรรมชาติ   เที่ยวชมและนมัสการวัดดอนแท่นพระผา

หลวง    ต่อด้วยดูเค้าตกปลาริมอ่างเก็บน้ำแม่โจ้  ชมแปลงดอกไม้เมืองหนาว  ชิมผลไม้ผัก

ปลอดสารพิษ  ตามฤดูกาลที่โฮมสเตย์บ้านโปง  โฮมสเตย์ดังอีกที่ของ  อ.สันทราย  ต่อจากนั้นไปเรียนรู้

ดนตรีและการแสดงพื้นบ้าน  เรียนปั้นตุ๊กตาดินเผา  สัมผัสวัฒนธรรมล้านนา  เรียนรู้วิถีชีวิตชาวบ้าน  ดู

งานหัตถกรรมพื้นบ้านสลุงเงินแม่ย่อย ไปชมบ้านทำหมากคืออะไร  ดูเตาสันทรายว่าเป็นอย่างไร  และใช้

ทำอะไร แม่เตรียมเรียนรู้การประดิษฐ์จากเศษผ้า  และรู้จักสมุนไพรจันทร์ กันที่โฮมสเตย์บ้านสันทราย


                   ทั้งหมดเป็นกำหนดการคร่าวๆ  ที่เราจะไปเรียนรู้ และจะปรับให้เข้ากับวันเวลาและสภาพ

หลักค่ะ

ฝึกฝนเพื่อพัฒนา

บ้านเรียนยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการ  ขอนำเสนอผลงานก่อนหน้านี้ เพื่อฝึกตัวเองในการทำบล็อกและ
เพื่อให้พี่ยุ้งข้าวเข้ามาดูผลงานของตัวเองเพื่อปรับปรุงและพัฒนาสิ่งที่เคยทำมาก่อน ผู้ชมต้องชมของเก่าอย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แม่ทรัพย์

พี่ยุ้งข้าวบรรเลงเปียโน

พี่ยุ้งข้าวไม่เคยเล่นเปียโนให้วันเกิดใคร  แต่วันเกิดน้องข้าวกล้องพี่ยุ้งข้าว

เล่นให้น้องด้วยความเต็มใจ  แต่แม่นึกว่าพี่ยุ้งข้าวจะบรรเลงสองรอบ  เพราะ

ไม่มีการซ้อมใดๆทั้งสิ้น  สดๆทุกขั้นตอน

อิ่มอุ่น อิ่มเอม กับความรักของเรา

อิ่มอุ่น  อิ่มเอม  กับความรักที่เรามีให้กันในบทเพลงอิ่มอุ่น

และฟังเพลงสดจากศิลปินเจ้าของบทเพลง ลุงจุ้ย ขวัญใจของเรา

พี่ยุ้งข้าว ตอนอนุบาล 3 และเพื่อนๆ ได้มีโอกาสร่วมร้องอิ่มอุ่นกับลุงจุ้ย

ที่เพลินพัฒนาด้วยค่ะ

เพลงฉ่อยประจำยุ้งข้าว

ขอบพระคุณอาจารย์บัวผันที่กรุณาแต่งเพลงประจำตัวให้ยุ้งข้าว  ตอนนี้ยุ้งข้าว

กำลังฝึกร้องอยู่  อาการเพี้ยนยังคงมีอยู่มาก  จนเจ้าตัวยังไม่ยอมร้องออกสื่อค่ะ

แต่จะพยายามซ้อม  และหาเวลาไปเรียนกับอาจารย์  ยุ้งข้าวร้องขอเรียนมาได้ระยะหนึ่ง

แล้วค่ะ   แต่แม่ทำเบอร์โทรอาจารย์หายตอนน้ำท่วม  กำลังหาทางติดต่ออยู่และถ้า

สำเร็จ  คงได้มีโอกาสฟังพี่ยุ้งข้าวร้องเพลงฉ่อยของตัวเองนะค่ะ

เพลงมะละกอมะละกา.wmv

เพลงที่พ่อลูกช่วยกันคิดช่วยกันแต่ง  ตอนไปเที่ยวมะละกากัน  แม่ขอให้พี่ยุ้งข้าว
ช่วยร้องและนำมาทำ MV และโพสต์ลง Youtube เพื่อสะดวกเวลาอยากเปิดดู

นิทานเพลงยุ้งข้าวขับรถ.wmv

เพลงที่พ่อปู่  แต่งให้เมื่อครั้งที่พี่ยุ้งข้าวยังเป็นเด็กน้อยอายุขวบกว่า  ที่ชอบรถมากๆ

และมีรถสีแดงอยู่หนึ่งคัน  ที่ไปไหนจะต้องติดไปแทนรถเข็นเด็ก  ไปเยี่ยมพ่อปู่หรือ

พ่อปู่มาเยี่ยมทีไร  ก็เห็นพี่ยุ้งข้าวขับรถตลอด  พ่อปู่เห็นหลานชอบขับรถเลยเขียน

เำพลงเพื่อให้หลานร้อง  และไว้เตือนใจยามเติบโตที่ต้องขับรถจริงๆบนท้องถนน

ได้จำคำพ่อปู่ไปตลอด  ส่วนภาพเป็นภาพวาดที่พี่ยุ้งข้าววาดตอน  6 ขวบ  และทำเป็นนิทาน

ทำมือตอนชมรมห้องสมุดครอบครัวเชิญครูโก้มาสอน  นิทานทำมือที่เพลินพัฒนา

แม่ทรัพย์ขอให้พี่ยุ้งข้าวช่วยร้องเพื่อนำมาประกอบทำ MV  ไว้จะได้ดูง่ายๆ  แต่ทำ

แบบรีบๆไปหน่อย  ภาพเลยไม่ค่อยลื่นไหลและสวยงามสบายตาเท่าไหร่  ไว้จะแก้ตัวใหม่

โอกาสหน้านะค่ะ

พี่ยุ้งข้าวโชว์

พี่ยุ้งข้าวโชว์  


พี่ยุ้งข้าวชอบเล่นมาก  วันดีคืนดี  เค้าก็คิดเอง เล่นเอง  ตั้งกล้องถ่ายเอง  คุณแม่แอบเห็นวีดีโอที่เค้าถ่ายไว้เลยเอามา ตัดต่อภาพ ใส่เสียงเพลงและขออนุญาตโพสต์ค่ะ  

วิชา ณ บ้านเรียนยุ้งข้าว

ณ บ้านเรียนยุ้งข้าว

เรียน 2  วิชาหลัก 

  วิชาพระพุทธเจ้า  เพื่อพัฒนาตน  เพิ่มคุณค่าความเป็นมนุษย์  ขุดให้เจอจิตวิญญาณ

  วิชาพ่อหลวง   ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง    เพื่อนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน