พิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ภูเก็ต
ตั้งอยู่ในเขตอำเภอกะทู้ ตอนนั่งรถเข้าไป รู้สึกมันไกลมาก ต้องจอดถามทาง เพราะป้ายบอกทางขาดหายในช่วงกลางๆของเส้นทาง แต่ด้วยความรู้สึกถึงคำว่าเหมือง เราประเมินว่า คงน่าจะอยู่ขึ้นไปบนเขา และเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ
เพราะความรู้สึกประทับใจในวัยเด็ก จึงทำให้แม่ทรัพย์อยากพาเด็กๆมาเรียนรู้ที่นี้ วัยเด็กของแม่ทรัพย์ ในวันเสาร์อาทิตย์ เมื่อครั้งที่ขุมเหมืองเจ้าฟ้า (ปัจจุบันคือสวนหลวงร .9) ไม่ได้ทำการขุดแร่ด้วยเครื่องจักรแล้ว คงไม่คุ้มหากเจ้าของเหมืองจะขุดด้วยการจ้างแรงงานคนและใช้เครื่องจักรขนาดใหญ๋ เพราะปริมาณแร่ที่เหลืออยู่ไม่มากพอ มีผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้าไปขุดแร่ด้วยมือและเครื่องมือที่ใช้ในครัวเรือน เพื่อหาแร่ที่ยังคงมีอยู่ในขุมเหมือง และครอบครัวของแม่ทรัพย์ก็เป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้นด้วย
เป็นประสบการณ์ที่แสนสนุกและประทับใจ เราได้ว่ายน้ำในขุมเหมืองใหญ่ๆ (จริงๆมันลึกและอันตรายมาก) แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็ก และเห็นว่ามีคนเยอะแยะไปหมด ถ้าจมน้ำคงมีคนช่วยทัน แม่ทรัพย์ชอบว่ายน้ำถือแกลลอนกระป๋องสีไปตักดินบนเนินกลางขุมเหมือง ด้วยความรู้สึกว่าตรงนั้นน่าจะมีแร่เม็ดใหญ่ๆมากกว่าบริเวณดินรอบๆน้ำ ซึ่งมีคนขุดมากแล้ว จึงได้ว่ายน้ำไปตักดินใส่แกลลอนสีมาให้คุณแม่ร่อนหาแร่ แล้วเราก็ได้แร่เม็ดใหญ่กว่าจริงๆด้วยสิ
วันเสาร์อาทิตย์ จึงเป็นวันที่พวกเรารอคอย เพราะการได้ไปร่อนแร่หมายถึงเรามีรายได้เสริม ยิ่งถ้าได้แร่เม็ดใหญ่ ราคาขายก็มากกว่าแร่เม็ดละเอียด แม่ทรัพย์ก็ดูผู้ใหญ่เขาทำกันยังไง เราก็แอบทำตามๆเขา จนร่อนแร่เป็น ซึ่งเป็นทักษะที่ไม่ง่ายเลยนะคะ แม่ทรัพย์รู้สึกภูมิใจมาก ที่สามารถทำได้ แต่กว่าจะได้ทำ เราก็ต้องรอจนผู้ใหญ่เหนื่อย ช่วงที่เขาพัก เราก็ได้ทำแบบครูพักลักจำเอา
เมื่อแม่ทรัพย์รู้ว่าอำเภอกะทู้เปิดพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ แม่ทรัพย์จึงตั้งใจไว้ว่า ต้องพาเด็กๆมาเรียนรู้ที่นี้ให้ได้ และเราก็จะได้เรียนรู้เพิ่มเติมไปพร้อมๆกัน
ที่นี้จัดการแสดงเป็น 2 ส่วน คือส่วนภายในและภายนอกอาคาร และการจัดแสดงภายในสามารถถ่ายรูปได้เฉพาะห้องที่จัดแสดงวิถีชีวิตชาวเหมืองเท่านั้น ส่วนด้านนอก จัดเต็มตามความสนใจคะ
ห้องนี้ดูมีชีวิตชีวานมาเมื่อทันที เมื่อเขาอนุญาตให้จับต้องและถ่ายรูปได้ พวกเราจึงสวมบทบาทเป็นชาวเหมืองกันเต็มที่ ดูจากรูปจะรู้ว่าแต่ละคนจิตนาการสุดๆหยุดไม่อยู่เลยคะ
พื้นที่จัดแสดงด้านนอก ก็เป็นอีกที่ที่ทำให้เด็กๆได้ปลดปล่อยพลังงาน พร้อมๆกับการเรียนรู้ เครื่องจักรและชิ้นส่วนต่างๆของเรือที่ใช้ในเรือขุดเรือดีบุก
รางเหมืองแร่จำลอง บททดสอบความแข็งแกร่งอีกรูปแบบ เด็กๆใช้เวลาอันรวดเร็ววิ่งขึ้นไปบนราง ส่วนผู้ใหญ่อย่างเรา ค่อยๆเดิน รักษาพลังงานไว้ใช้อย่างคุ้มค่าที่สุด 5555 เร็วเกินไป เดี๋ยวแรงหมดก่อนถึงที่หมายคะ
จุดชมวิวที่สวยและอากาศสดชื่นสุดๆเลยคะ
วิวขุมเหมืองด้านหน้า และภูเขาด้านหลัง สวยมากๆ ทำให้แม่ทรัพย์คิดถึงความทรงจำในวัยเด็กอีกแล้วคะ ต้องออกมาไกลแหล่งความเจริญมากๆจึงจะได้เห็นและภูเก็ตในวันนี้หาดูวิวแบบนี้ยากมากแล้วคะ เมื่อความเจริญเข้ามาแทนที่ เราจึงได้เห็นแค่วิวตึกแทนผืนป่าที่น่ามองและมีประโยชน์ต่อเรามากมายมหาศาล
ท้ายสุด อยากหยุดเวลาไว้ที่ตรงนี้ อยากหยุดการตัดไม้ทำลายป่าเพื่อสร้างความเจริญ อยากให้ภูเก็ตมีป่าไว้คุ้มครองปกป้องภูเก็ตจากภัยธรรมชาติตราบนานเท่านาน เพราะเรารักเราห่วงใยภูเก็ตและคนภูเก็ตคะ
ยุ้งข้าวได้ค้นคว้าไว้ดังนี้
สิ่งที่อยากฝากไว้สำหรับที่นี้ในความคิดเห็นส่วนตัวของแม่ทรัพย์คือ อยากให้เพิ่มกิจกรรมที่เด็กๆได้มีโอกาสได้ลงมือทำจริงๆ เช่น มีบ่อน้ำมีดินผสมขี้แร่ไว้ให้ได้ได้เรียนรู้และลองร่อนแร่ดู จะได้ความรู้และได้เข้าใจความรู้สึกของคนในสมัยก่อนจริงๆคะhttp://www.youtube.com/watch?v=3FGiqPQbQ9E&feature=relmfu
